-
1 equipollent
równoważny -
2 equivalent mean time to failure
równoważny średni czas do uszkodzeniaEnglish-Polish dictionary for engineers > equivalent mean time to failure
-
3 equivalent mean time to failure
równoważny średni czas do uszkodzeniaEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > equivalent mean time to failure
-
4 equivalent
[ɪ'kwɪvələnt] 1. adj2. nequivalent (to) — równoważny ( +dat); ( in meaning) równoznaczny (z +instr)
( counterpart) odpowiednik m; ( sth of equal value) równoważnik m, ekwiwalent m* * *[i'kwivələnt] 1. adjective(equal in value, power, meaning etc: A metre is not quite equivalent to a yard; Would you say that `bravery' and `courage' are exactly equivalent?) równoważny2. noun(something or someone that is equivalent to something or someone else: This word has no equivalent in French.) odpowiednik -
5 equivalent resistance
opór równoważnyEnglish-Polish dictionary for engineers > equivalent resistance
-
6 equivalent section
przekrój równoważnyEnglish-Polish dictionary for engineers > equivalent section
-
7 noise equivalent
równoważnik szumówrównoważny szumom -
8 phantom material
materiał fantomowymateriał równoważny tkance -
9 noise equivalent
równoważnik szumówrównoważny szumomEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > noise equivalent
См. также в других словарях:
równoważny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który ma równą wartość, równe znaczenie z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Równoważny argument. Równoważne monety. Zapłata za pracę nie była równoważna z wysiłkiem włożonym w nią przez wykonawców … Langenscheidt Polski wyjaśnień
równoważny — «mający równą wartość, równe znaczenie, pozostający w równowadze z czymś» Równoważna suma. Twierdzenie równoważne z innym twierdzeniem. Jakość towaru równoważna w stosunku do ceny … Słownik języka polskiego
ekwiwalentny — «równoważny» Ekwiwalentny wkład. Ekwiwalentna wartość, zapłata … Słownik języka polskiego
anamorfoza — ż IV, CMs. anamorfozazie; lm D. anamorfozaoz ∆ fiz. Anamorfoza optyczna «liniowe zwężenie lub rozszerzenie obrazu w jednym kierunku, stosowane w technice filmu panoramicznego» ∆ mat. Anamorfoza nomograficzna «takie odwracalne przekształcenie… … Słownik języka polskiego
by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć … Słownik języka polskiego
byleby — «spójnik równoważny ze spójnikiem byle często mający odcień możliwości, mniejszej pewności, słabszej intensywności» Dadzą mi więcej, bylebym przyszedł do nich. Poświęcę wszystko, byleby ona żyła. Wszystko zrobi, byleby zarobić … Słownik języka polskiego
co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania … Słownik języka polskiego
jakby — 1. «osłabione jak w funkcjach porównawczych» Mizerny jakby z krzyża zdjęty. 2. «partykuła osłabiająca dosłowność znaczenia wyrazu, któremu towarzyszy; o czymś podobnym do czegoś, przypominającym coś, nasuwającym skojarzenia z czymś» Patrząc na… … Słownik języka polskiego
nostryfikacja — ż I, DCMs. nostryfikacjacji; lm D. nostryfikacjacji (nostryfikacjacyj) «uznanie zagranicznego dyplomu, tytułu lub stopnia naukowego albo zawodowego za równoważny z krajowym» Nostryfikacja dyplomu. Przeprowadzać nostryfikację. Otrzymać, uzyskać… … Słownik języka polskiego
popod — książk. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku; równoważny (co do znaczenia) z przyimkiem pod w zastosowaniach przestrzennych (często z uwydatnieniem rozległości przedmiotów)»… … Słownik języka polskiego
równoważność — ż V, DCMs. równoważnośćści, blm 1. rzecz. od równoważny Równoważność wzajemnych świadczeń. 2. log. «stosunek zachodzący między wyrażeniami mającymi tę samą wartość logiczną, polegający na tym, iż wyrażenia te wzajemnie z siebie wynikają… … Słownik języka polskiego